تأثیر «تریاک» بر روی کرتکس مغز بیشتر و ترک آن سخت‌تر است   

کارشناس اداره آموزش پلیس مبارزه با مواد مخدر نیروی انتظامی با اشاره به این که سالانه 6 هزار و 100 تن تریاک در افغانستان تولید می‌شود، تصریح کرد: تریاک به دلیل داشتن انواع آلکالوئید، تاثیرش بر روی کرتکس مغز بیشتر و ترک آن نیز سخت‌تر است.

یک کارشناس مبارزه با مواد مخدر ناجا هشدار داد:
 تأثیر «تریاک» بر روی کرتکس مغز بیشتر و ترک آن سخت‌تر است 
 
 کارشناس اداره آموزش پلیس مبارزه با مواد مخدر نیروی انتظامی با اشاره به این که سالانه 6 هزار و 100 تن تریاک در افغانستان تولید می‌شود، تصریح کرد: تریاک به دلیل داشتن انواع آلکالوئید، تاثیرش بر روی کرتکس مغز بیشتر و ترک آن نیز سخت‌تر است.
 به گزارش گروه «حوادث» ایسنا، سروان باقریان در خصوص طبقه‌بندی انواع مواد اعتیادآور گفت: با خراش سطح خارجی گرز خشخاش لایه میانی شیره سفید رنگی ترشح می‌کند که این شیره در مجاورت هوا اکسید شده به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای تغییر رنگ می‌دهد و ماده حاصل و جمع‌آوری شده را اصطلاحا تریاک شیر یا شیره خام تریاک می‌گویند.
 وی افزود: پس از جمع‌آوری تریاک، شیره خام آن را طی عمل تیاری (مالش و حرارت) به ماده‌ای قهوه‌ای رنگ به نام تریاک تبدیل و به اشکال چانه، لول و... بسته‌بندی می‌کنند.
 باقریان با اشاره به این که از تریاک تاکنون 150 نوع الکالوئیه( اجزاء) شناخته شده که بالغ بر 40 نوع آنها قابل دسترسی و تجزیه است، تصریح کرد: سه نوع آن در جهان کنونی تحت نظارت سازمانهای بین‌المللی کنترل و مبارزه با مواد مخدر موسوم به ( lNCB) است.
 این کارشناس، معروفترین آلکالوئیدهای تریاک را مرفین 4 تا 20 درصد، نارکوتین 8/0 الی 10درصد، پاپاورین 5/0 تا یک درصد، تبائین 2/0 تا یک درصد، کدئین 2/0 تا 8/0 درصد و نارسئین 1/0 تا 5/0 درصد نام برد.
 باقریان با اشاره به این که تریاک ابعاد و اشکال مختلفی مانند حب، لول، چانه و .... دارد و رنگ آن قهوه‌ای مایل به سیاه با بافت شل و نرم بوده، به طوری که گاه در اثر خشک شدن سفت و شکننده است، خاطرنشان کرد: معمولا" برای شناسایی تریاک روشهای غیراصولی و ناصحیح مانند بوئیدن، چشیدن و سوزاندن و.... پیشنهاد می‌شود که تمامی روشهای یاد شده علاوه بر غلط بودن، خطر ابتلاء به اعتیاد را نیز در دراز مدت به دنبال خواهد داشت.
 به گفته این کارشناس مواد مخدر، بهترین و مطمئن‌ترین راه شناسایی این ماده بهره‌برداری از معرف‌های شیمیایی موسوم به محلول مارکیز است.
 وی همچنین در خصوص راه‌های مصرف نیز خاطرنشان کرد: تریاک را به روش‌های مختلف مانند تدخین (دودکردن به هر وسیله‌ای مانند وافور، سیخ و سنگ و سنجاق، قرقری و ...) بلع، نوشیدن و حتی تزریق مورد مصرف قرار می‌دهند، اما متداولترین روش بکارگیری وسیله‌ای به نام وافور است.
 باقریان افزود: وافور از یک سر سرامیکی به نام حقه و یک لوله که دود حاصل از تدخین تریاک را به مجاری تنفسی فرد هدایت می‌کند؛ تشکیل شده است و هنگام بکارگیری وافور بخشی از تریاک که دارای ناخالصی بیشتر است به صورت نیمه مذاب داخل حقه جمع‌آوری می‌شود که به آن اصطلاحا سوخته تریاک می‌گویند.
 وی در خصوص سوخته تریاک اظهار کرد: سوخته معمولا" به رنگ قهوه‌ای تیره و یا سیاه و به صورت کاملا" براق مانند ذرات قیر دیده می‌شود که حاوی مقادیری مرفین است و به صورت نوشیدن و یا بلع مورد سوء مصرف قرار می‌گیرد.
 این کارشناس در خصوص شیره تریاک، اذعان کرد: با تراشیدن داخل حقه وافور و به دست آوردن سوخته تریاک، سوخته را با تریاک به نسبت 3 به 1 مخلوط کرده و می‌جوشانند و از صافی عبور می‌دهند و سپس محلول حاصل که از صافی عبور می‌کند را می‌جوشانند تا قوام آمده سفت شود و به آن شیره تریاک می‌گویند.
 وی خاطرنشان کرد: شیره تریاک در غالب تیکه‌های سیاه رنگ و براق دیده می‌شود و تفاوت آن با سوخته در این است که سوخته دارای سطحی ناصاف و زبر و خشن است، در حالی که شیره تریاک یا شیره مطبوخ دارای سطحی صاف و سیقلی است. همچنین قدرت تخدیر شیره تریاک چندین برابر تریاک بوده و شاید به همین خاطر به معتادان که در درجه بالایی از تخریب قرار دارند، شیره‌ای گفته می‌شد.
 این کارشناس در خصوص طریق مصرف شیره تریاک گفت: شیره تریاک را به وسیله‌ای به نام نگاری تدخین می‌کنند و معمولا" جهت انجام چنین عملی، فرد در حالت درازکش به استعمال شیره می‌پردازد و فرد دیگری به عنوان ساقی از وی نگهداری می‌کند، زیرا همانطور که گفته شد قدرت تخدیر شیره بسیار بالا بوده و در صورتی که فرد در حالتی غیر درازکش باشد، دچار سرگیجه و تهوه شده و به زمین خواهد افتاد. شیره را به روشهای دیگری مانند تدخین با سیخ و سنجاق، بلع و نوشیدن نیز مورد استعمال قرار می‌دهند.
 وی با اشاره به این که با صاف کردن محلول شیره، بخشی از آن به صورت نامحلول در صافی باقی می‌ماند که به آن تفاله تریاک گفته می‌شود، توضیح داد: این ماده معمولا" به شکل پودر قهوه‌ای رنگ و فاقد مرفین دیده می‌شود که می‌بایست دور ریخته شود، اما این روزها به منظور افزایش حجم مواد مخدر این ماده را به عنوان ناخالصی به تریاک اضافه می‌کنند.
 به نوشته سایت پلیس باقریان در خصوص میزان مصرف این ماده مخدر در کشور گفت: تریاک به عنوان یک ماده مخدر سنتی به دلیل بوی حاصل از مصرف آن و ادوات مصرفش در بین جوانان متداول نیست. این کارشناس افزود: تریاک به دلیل داشتن انواع آلکالوئید، تاثیریش بر روی کرتکس مغز بیشتر و در نتیجه ترک آن نیز سخت‌تر است.
 باقریان با اشاره به این که سالانه 6 هزار و 100 تن تریاک در افغانستان تولید می‌شود، تصریح کرد: حدود 60 تا 70 هزار هکتار زمین‌های این کشور زیر خشت خشخاش است. کارشناس اداره آموزش پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا یادآور شد: البته تریاک تهیه شده در بازار مصرف به مرفین و هروئین تبدیل شده که در بازارهای اروپایی نیز مصرف بالایی دارد.