- وافور، قلیان، چپق، پیپ، انبر کوچک.
- سیخ، میله، چوب لباسی فلزی که بریده شده باشد، سنجاق باز شده و سوزنهایی که سر آن سیاه شده باشد.
- قوطی کنسرو یا شیشه مربا که در آن سوراخ شده باشد و یا قوطی روغن یک لیتری که بالای آن تنگ شده باشد.
- هویج یاسیب زمینی که شبیه پیپ سوراخ شده باشد.
- سرنگهای مستعمل، قطره چکان.

- زرورق پاکت سیگار که باز و پهن شده باشد، اسکناسهای لوله شده.
- لوله هائی به طول حدود ۲۰ سانتی متری از جنسهای مختلف به ویژه کاغذ مقوا چوب نی، لوله های حصیری ولوله خالی خودکار.
- قاشق غذاخوری و چای خوری سیاه شده.
- تکه های پلاستیک و کاغذدر اندازه های حدود ۱۵*۱۵ سانتی متر.
- تکه های پلاستیک در اندازه حدود ۱×۱ سانتی متر(باقی مانده از بسته بندی هروئین یا کراک و. . .).

- تکه های دستمال کاغذی، پنبه، اسفنج، فیلترسیگار که گوشه های آن سوخته باشد.
- وجود آب لیمو، جوهر لیمو و لیمو ترش در اطاق و در محلهای غیر معمول.
- پوکه های آمپول.
- افراد معتاد جهت مخفی کردن قرمزی چشم خود اغلب قطره های چشمی مثل نفازولین و بتامتازون همراه خوددارند.
- افراد معتاد به کراک جهت مصرف آن از دستشویی وحمام استفاده میکنند و چون کراک موقع مصرف بویی ندارد کسی متوجه آن نمیشود. جالب توجه اینک خانواده مصرف کنندگان کراک متذکر این نکته هستند که وقتی فردمصرف کننده در دستشویی یا حمام است مدام صدای فندک از این مکانها به گوش میرسد. اغلب آنها فندکی با کپسول بزرگ دارند که به هیچ وجه آنرا از خودجدا نمیکنند.

علاوه بر اینها فردمعتاد معمولا دچار یبوست مزمن، تپش قلب، عفونتهای پوستی، التهاب معده، بیماری کبدی میشود. مسمومیت داروئی (اقدام به خودکشی و یا مسمومیت اتفاقی) و حوادث و تصادفات مکرر و همچنین علائم خاص روانپزشکی چون: تغیرات رفتاری، پرخاشگری، افسردگی، بی تفاوتی، ناتوانی جنسی، توهم و یاهذیان، کاهش سطح هوشیاری، مشکلات قانونی مکرر، انجام ندادن وظایف خانوادگی، افت کارکرد شغلی فرد و یا تغییرات شخصیتی و درخواست بی دلیل یا بیش از حد برای تجویز داروهای آرامبخش و مسکن همگی ما را در مورد نشانه های غیر مستقیم فردمعتاد هوشیار میکند.